کیف پول چند امضایی که معمولاً به عنوان کیف پول اشتراکی نیز شناخته می شود، یک کیف پول رمزنگاری است که همانطور که از نام آن پیداست، برای اجرا و پردازش یک تراکنش ارز دیجیتال به چندین امضا نیاز دارد. یک کیف پول مولتی سیگ یا همان چند امضایی از چندین کلید خصوصی برای دسترسی یا انتقال دارایی های ارز دیجیتال استفاده می‌کند.
همانطور که محبوبیت و حجم ارزهای دیجیتال و دارایی های دیجیتال همچنان در حال رشد است، نیاز به ذخیره سازی قوی و اقدامات امنیتی برای محافظت از آنها نیز افزایش می یابد. استفاده از کلیدهای چندگانه در کیف پول‌های مولتی سیگ، یک لایه امنیتی اضافی برای ارزهای دیجیتال ایجاد می‌کند.
اولین کیف پول مولتی سیگ بیت کوین در آگوست 2013 توسط BitGo راه اندازی شد و به عنوان یک اقدام امنیتی در سال 2014 پس از فروپاشی صرافی بیت کوین Mt. Gox مورد توجه قرار گرفت. تعداد زیادی بلاکچین، صرافی‌های ارزهای دیجیتال و متولیان، از آدرس‌های چند امضایی پشتیبانی می‌کنند تا از گردش کار، اعتماد مشتری و سرمایه‌شان محافظت کنند.
بسیاری از ارائه دهندگان کیف پول مولتی سیگ در بازار وجود دارد، از جمله Argent، Safe، Trezor و کوین بیس.
کیف پول مولتی سیگ چگونه کار می‌کند؟
هنگام راه‌اندازی کیف پول مولتی سیگ، چه از طریق صرافی و چه از طریق خود سرپرستی، باید یک آدرس چند امضایی منحصر به فرد ایجاد شود. این آدرس با کیف پول مرتبط است و برای دریافت وجوه استفاده می شود. برای شروع تراکنش از کیف پول چند امضایی، تعداد مشخصی از امضاکنندگان باید تراکنش را امضا کنند.
برای ارسال وجوه از کیف پول مولتی سیگ، طرف‌های درگیر باید با استفاده از کلیدهای خصوصی خود، تراکنش را امضا کنند. هنگامی که تعداد مورد نیاز امضا به دست آمد، تراکنش مجاز تلقی می شود و می تواند برای پردازش به بلاکچین برود.
کیف پول‌های چند امضایی با کاهش خطرات مرتبط با یک کلید در معرض خطر، امنیت ارزهای دیجیتال را افزایش می‌دهند. حتی اگر یک کلید خصوصی به خطر بیفتد، مهاجم برای تکمیل تراکنش نیاز به دسترسی به کلیدهای مورد نیاز اضافی دارد.
نوع کیف پول چند امضایی
کیف پول‌های رمزنگاری چند امضایی را می‌توان با تعداد کلیدهای خصوصی موجود و تعداد امضاهای مورد نیاز برای تأیید یک تراکنش تشخیص داد.
انواع رایج کیف پول مولتی سیگ عبارتند از:
کیف پول‌های چند علامتی M-از-N
این نوع کیف پول چند امضایی به کل کلید خصوصی “N” برای مجوز نیاز دارد. برای تایید، اجرا و پردازش یک تراکنش، زیر مجموعه‌ای از کلیدهای “M” از کل “N” مورد نیاز است. تنظیمات معمولی شامل دو از سه، سه از پنج و غیره است که تعداد امضاهای مورد نیاز از کل کلیدها را نشان می‌دهد.
کیف پول‌های چند امضایی N-از-N
این نوع از راه اندازی کیف پول رمزنگاری مولتی سیگ یا اشتراکی مستلزم آن است که همه امضاکنندگان یک تراکنش را برای اجرا و پردازش آن تأیید کنند. به عنوان مثال، در روش دو از دو یا روش سه از سه، همه طرفین باید با کلید خصوصی خود امضا کنند تا تراکنش معتبر تلقی شود.
جدا از این، یک قرارداد هوشمند می تواند برای اجرای یک کیف پول رمزنگاری چند امضایی متوالی، که در آن ترتیب امضای کلیدهای خصوصی از پیش تعیین شده است، استفاده شود. هر کلید خصوصی باید تراکنش را با ترتیب خاصی امضا کند تا پردازش شود. از سوی دیگر، کیف پول‌های چند امضایی قفل‌شده با زمان، می‌توانند تراکنش‌ها را تنها پس از یک تاخیر زمانی از پیش تعریف‌شده مجاز کنند و یک لایه اضافی از اقدامات امنیتی مبتنی بر زمان را اضافه کنند.
چگونه یک کیف پول چند امضایی راه اندازی کنیم؟
راه‌اندازی کیف پول رمزنگاری چند امضایی نیازمند هماهنگی دقیق بین طرف‌های درگیر و پایبندی به بهترین شیوه‌های امنیت رمزنگاری است. مراحل دقیق ممکن است بسته به ارائه دهنده کیف پول چند امضایی خاص کمی متفاوت باشد. کاربران می توانند به دستورالعمل‌ها مراجعه کنند. با این حال، در زیر چند مرحله متداول برای درک چگونگی راه‌اندازی کیف پول‌های چند امضایی کریپتو آمده است:
مرحله 1: یک پیکربندی چند امضایی مناسب را انتخاب کنید
یک کیف پول رمزنگاری را انتخاب کنید که از عملکرد چند امضایی پشتیبانی می‌کند. فرد باید در مورد پیکربندی مورد نظر تصمیم بگیرد، مانند دو از سه، سه از پنج، دو از دو و غیره.
مرحله 2: یک کلید عمومی ایجاد کنید
هر یک از امضاکنندگان باید کلید عمومی خود را تولید کند که گاهی اوقات توسط برخی ارائه دهندگان کیف پول به عنوان کلید عمومی اصلی شناخته می شود. برای این کار، به سادگی تنظیمات کیف پول را دنبال کنید و یک عبارت بازیابی یا seed ایجاد کنید.
کاربران باید این عبارت بازیابی را یادداشت کنند زیرا برای مراحل بعدی و دسترسی به کیف پول بعداً لازم است. راه اندازی کیف پول چند امضایی تأیید و وارد کردن مجدد عبارت بازیابی را درخواست می کند. با انجام صحیح این کار، یک کلید عمومی ایجاد می شود. هر یک از امضا کنندگان باید این کار را جداگانه انجام دهد.
مرحله 3: آدرس کیف پول چند امضایی را ایجاد کنید
هنگامی که هر یک از امضاکنندگان کلید عمومی خود را داشته باشد، می‌توان به سمت ایجاد آدرس کیف پول چند امضایی حرکت کرد. کلیدهای عمومی هر یک از امضاکنندگان را جمع آوری کنید و آنها را در تنظیمات کیف پول وارد کنید. با وارد کردن تمام کلیدهای عمومی امضاکننده، تنظیمات به طور خودکار آدرس کیف پول را ایجاد می کند. پس از ایجاد یک آدرس عمومی، کیف پول چند امضایی اکنون می تواند وجوهی را از یک صرافی یا کیف پول دیگری به این آدرس دریافت کند.
مرحله 4: با کیف پول چند امضایی معامله کنید
هر یک از طرفین درگیر در کیف پول چند امضایی باید به عنوان بهترین روش امنیتی از کیف پول خود با رمز عبور محافظت کنند. برای انجام یک تراکنش از کیف پول چند امضایی، امضاکنندگان مشترک باید به طور مشترک از کیف پول ثبت شده خود امضا کنند.
بنابراین، کیف‌پول‌های چند امضایی در بلاکچین، مشابه سیستم‌های امنیتی احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA) یا چند عاملی هستند.
مزایا و معایب کیف پول‌های چند امضایی
تصمیم برای اتخاذ یک کیف پول چند امضایی باید با در نظر گرفتن دقیق مزایا و معایب و سنجش امنیت افزایش یافته در برابر پیچیدگی‌های موجود صورت گیرد.
کیف پول‌های رمزنگاری چند امضایی دارای مزایا و معایب متمایز هستند. از جنبه مثبت، کیف پول های چند امضایی به طور قابل توجهی امنیت را با نیاز به چندین امضای کلید خصوصی برای مجوز تراکنش افزایش می دهند. این آسیب‌پذیری مرتبط با یک کلید در معرض خطر را کاهش می‌دهد و آن را به گزینه‌ای جذاب برای حفاظت از دارایی‌های دیجیتال تبدیل می‌کند.
خطر تراکنش‌های غیرمجاز و هک کاهش می‌یابد، زیرا یک مهاجم نیاز به دسترسی به کلیدهای خصوصی متعدد دارد. کیف پول‌های چند امضایی اعتماد را بین چندین طرف توزیع می‌کند و آنها را برای سناریوهای مشترک مانند دارایی‌های شرکت، وجوه سازمان غیرمتمرکز مستقل (DAO) یا حساب‌های خانوادگی مشترک ایده‌آل می‌کند. کیف پول چند امضایی سوء استفاده را بررسی می‌کند، به طرفین احساس مسئولیت و اطمینان می‌دهد که هیچ‌کس نمی‌تواند بدون تایید لازم پول را انتقال دهد.
صرافی‌های ارزهای دیجیتال و ارائه‌دهندگان کیف پول معمولاً از کیف پول‌های چند امضایی استفاده می‌کنند که یک لایه حفاظتی اضافی برای وجوه کاربران فراهم می‌کند. علاوه بر این، سیاست‌های امنیتی قابل تنظیم و ادغام بالقوه با قراردادهای هوشمند، انعطاف‌پذیری را برای موارد استفاده متنوع ارائه می‌دهد.
از جنبه منفی، راه‌اندازی کیف پول مولتی سیگ می‌تواند پیچیده‌تر از کیف‌پول‌های سنتی باشد و شامل هماهنگی چندین کلید خصوصی بین طرفین باشد. مدیریت کلید بسیار مهم می شود و وابستگی به چند دارنده کلید چالش های بالقوه ای مانند مسائل ارتباطی یا خطای انسانی را به وجود می آورد.
مجوز تراکنش در کیف پول چند امضایی به همکاری چند دارنده کلید بستگی دارد. اگر یکی از طرفین پاسخگو نباشد یا تمایلی به امضا نداشته باشد، می تواند روند معامله را مختل کند. علاوه بر این، همه رمزارزها یا پلتفرم‌های بلاکچین از قابلیت چند امضایی پشتیبانی نمی‌کنند و کاربران را ملزم می‌کند تا سازگاری را قبل از اجرا تأیید کنند.
موارد استفاده کیف پول چند امضایی
کیف پول‌های رمزنگاری چند امضایی راه‌حلی همه‌کاره و امن ارائه می‌کنند و برنامه‌هایی را در موارد استفاده مختلف در چشم‌انداز دارایی‌های دیجیتال پیدا می‌کنند.
مدیریت مالی کسب و کار
کسب‌وکارها و برنامه‌های غیرمتمرکز از کیف پول‌های مشترک برای مدیریت مالی استفاده می‌کنند تا کنترل مالی را بین تصمیم‌گیرندگان کلیدی توزیع کنند و خطر سوء استفاده از وجوه را کاهش دهند.
خدمات امانی
خدمات امانی در بلاکچین از ویژگی های امنیتی کیف پول‌های چند امضایی بهره می برند. در تراکنش‌هایی که شخص ثالث وجوهی را تا زمانی که شرایط خاصی برآورده شود نگه می‌دارد، کیف پول مولتی سیگ تضمین می‌کند که هر یک از طرف‌های درگیر در تایید آزادسازی وجوه نقشی دارند و در نتیجه شفافیت و اقدامات امنیتی را افزایش می‌دهند.
سازمان های مستقل غیرمتمرکز
اعضای DAO سعی می کنند از شفافیت و استفاده منصفانه در سیستم پیشنهادات، رای گیری و مدیریت و تخصیص بودجه خود اطمینان حاصل کنند. استفاده از کیف پول مولتی سیگ مشترک یکی از اقداماتی است که برای جلوگیری از کلاهبرداری انجام می‌شود و تضمین می‌کند که وجوه DAO با دسترسی چند کلید ایمن است.